«Μακεδονικό»: Σκακιστές και ταβλαδόροι

Κυριακή, 28 Ιανουαρίου 2018 14:19

Γράφει ο Γιώργος Αδαλής*

Όταν ο στρατάρχης Τίτο ξεκινούσε μια παρτίδα σκάκι στην πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης, στα Βαλκάνια, οι Έλληνες πολιτι­κοί τον αντιμετώπιζαν, σχεδόν όλοι, ξεκινώντας ένα τουρνουά... τάβλι. Αν και σε κάποιους θα φανεί υπερβολικό αυτό για εισαγωγή­ σε ένα άρθρο, εντούτοις διαβάζοντας τις παρακάτω γραμμές θα αντιληφθείτε ότι δεν απέχει καθόλου από την πραγματικότητα. Πώς μπορέσαμε άραγε και φτάσαμε σήμερα, σε όλο τον πλανήτη, ενώ γνωρίζουν ότι η Μακεδονία είναι Ελληνική, να αποδέχονται την ύπαρξη ενός κρατιδίου με πανσπερμία νεοφερμένων­ Σλά­βων­ και Αλβανών, να καπηλεύονται την πολιτιστική μας κληρονομιά; Πώς είναι δυνατόν όλοι να γνωρίζουν ότι η Μακεδονία ισούται με Ελλάδα, αλλά να αναγνωρίζουν ένα κρατίδιο που ουδεμία σχέση έχει με την ιστορία των Μακεδόνων; Και πάνω απ’ όλα, ποιος είναι αυτός ο σπουδαίος λόγος που υπάρχει και κάνει τους διεθνείς «παίκτες» να επιθυμούν διακαώς την ύπαρξη ενός τέτοιου κρατιδίου που βιάζει κατά συρροή την παγκόσμια­ ιστορία;

Αν ανατρέξει κάποιος σε ιστορικές πηγές θα ανακαλύψει έκπληκτος ότι το κρατίδιο των Σκοπίων έχει αλλάξει τέσσερις φορές όνομα. Και πάει για πέμπτη. Ο εμπνευστής όλης αυτής της «ανώμαλης» υπόθεσης είναι γνωστό ότι άκουγε στο όνομα Στρατάρχης Τίτο. Η όπως είναι το πλήρες όνομά του, Γιόζιμπ Μπροζ Τίτο. Η ιδέα του αρχικά δεν είχε σχέση με γεωπολιτικές βλέψεις ή τελοσπάντων με κάποιο εμπνευσμένο γεωστρατηγικό­ σχέδιο. Ήταν, θα μπορούσε κάποιος να πει, μια καθα­ρά­­­ κομματική υπόθεση που αφορούσε στην οργάνωση του Κομουνιστικού Κόμματος στη Γιουγκοσλαβία. Και με μια ματιά σε ιστορικά κείμενα, φαίνεται ότι η υπόθεση δεν ξεκίνησε το 1945, αλλά στις αρχές της δεκαετίας του 1930. Συγκεκριμένα, την περίοδο 1932-1933 ο Τίτο επιθυμούσε απεγνωσμένα να θέσει υπό τον πλήρη έλεγχό του την κομμουνιστική βάση του κόμματος στη Γιουγκοσλαβία, κάνοντας μια πυραμιδοειδή μορφή που ξεκινούσε από τις γειτονιές κι έφτανε ως τα σαλόνια του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας.

Στην προσπάθειά του, λοιπόν, αυτή, διαπίστωσε ότι σε όλες τις περιοχές της Γιουγκοσλαβίας υπήρχαν καθοδηγητές του κομμουνιστικού κόμματος εκτός από μία. Αυτήν της Βαρντάσκα. Εκεί υπήρχε μεν το κομμουνιστικό­ κόμμα, αλλά δεν υπήρχαν... κομμουνιστές! Και τα πράγματα ήταν πολύ... μπερδεμένα, ειδικά με την παρεμβατικότητα της Βουλγαρίας που εποφθαλμιούσε­ την περιοχή. Παρά το γεγονός ότι στη Βαρντάσκα υπήρχαν­ τοπικές οργανώσεις, εντούτοις ήταν ασύνδετες μεταξύ­ τους και απουσίαζαν παντελώς οι καθοδηγητές του κόμματος. Στην επόμενη πενταετία ο Τίτο εργάστηκε πολύ πάνω στο θέμα αυτό, αλλά διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να «χτίσει» εύκολα ντόπιους καθοδηγητές, γιατί απουσίαζε παντελώς η «συγκολλητική ουσία» που θα μπορούσε να τους «μαντρώσει» στο κόμμα.

Για πρώτη φορά ιστορικά, οι σκέψεις του και οι κινήσεις του αποκαλύπτονται το 1938, όταν ο Τίτο από το Παρίσι στέλνει ένα γράμμα στον Γκεόργκι Δημητρόφ, όπου του εξηγεί αναλυτικά: «Τώρα σε όλες τις περιοχές της Γιουγκοσλαβίας υπάρχουν κομματικές οργανώσεις που συνδέονται με την καθοδήγηση. Μόνο στη Μακεδονία η υπόθεση αυτή δεν έχει τακτοποιηθεί ακόμη, παρότι υπάρχουν τοπικές οργανώσεις, οι οποίες, όμως, δεν συνδέονται ούτε μεταξύ τους ούτε με την καθοδήγηση της περιοχής. Οι συνθήκες και εκεί είναι πολύ καλές, αλλά δεν υπάρχουν καθοδηγητικά στελέχη από την ίδια τη Μακεδονία. Είναι απαραίτητο το ζήτημα αυτό να λυθεί όσο γίνεται πιο σύντομα».

Βέβαια, από το 1933 ο Τίτο προσανατολιζόταν στη δημιουργία Κ.Κ. «Μακεδονίας», που ως τμήμα του Κομ­μου­νιστικού Κόμματος Γιουγκοσλαβίας θα προσπαθούσε να συσπειρώσει κυρίως το σλαβικό στοιχείο της περιοχής στις γραμμές του. Έτσι, η 4η Συνδιάσκεψη­ του Κ.Κ. Γιουγκοσλαβίας, που συνήλθε τον Δεκέμβριο­ του 1934 στη Λιουμπλιάνα, αποφάσισε στο πλαίσιο του κομματικού σχεδιασμού να δημιουργηθούν τα Κ.Κ. Κροατίας, Κ.Κ. Σλοβενίας και στη συνέχεια το Κ.Κ. της Βαρντάσκα, που πλέον, όμως, ο Τίτο το είχε βαφτίσει Κ.Κ. της... «Μακεδονίας»!

Αν και ο Τίτο ανέμενε αντίδραση από την Ελλάδα, τελι­κά τα βρήκε σκούρα από την επίσης Κομμουνιστική Βουλγαρία. Βλέπετε, το Κ.Κ. Βουλγαρίας είχε την επίσημη υποστήριξη της ΕΣΣΔ και ο Τίτο είχε πέσει σε δυσμένεια από τη «μητέρα» των κομμουνιστικών κομμάτων­. Γι’ αυτό, ενώ ανακήρυξε επίσημα τα κόμματα σε όλες τις άλλες περιοχές της Γιουγκοσλαβίας, για την περίπτωση­ της Βαρντάσκα καθυστέρησε εννέα ολόκληρα χρόνια. Η επίσημη ανακήρυξη του Κομμουνιστικού κόμματος της Βαρντάσκα έγινε κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, σε μια περίοδο που ο Χίτλερ είχε στριμώξει στρατιωτικά την ΕΣΣΔ και ο ναζισμός είχε σκεπάσει τη Γηραιά ήπειρο. Έτσι, το 1943, εκμεταλλευόμενος το μαύρο σκοτάδι που είχε πέσει στην Ευρώπη, ιδρύει επίσημα το νέο κόμμα στην περιοχή και του δίνει τον τίτλο «Κομμουνιστικό Κόμμα Μακεδονίας»!

Σαφώς, λοιπόν, ο Τίτο, κέρδισε αυτήν την παρτίδα­ σκάκι και κατάφερε να ελέγξει κομματικά την πλέον αμφισβη­τούμενη περιοχή στα Βαλκάνια. Την «έκλεψε» μέσα από τα χέρια της ΕΣΣΔ και της Βουλγαρίας και έδωσε μαζί «πακέτο» στους κατοίκους και μια ψεύτικη ταυτότητα για να τους κρατά αλυσοδεμένους πάνω στο άρμα του.

Όταν τελείωσε ο Β.Π.Π., ο Τίτο, όπως ήταν φυσιολογικό, είχε τον πλήρη έλεγχο της περιοχής και για να την ισχυροποιήσει έδωσε εντολή παντού να ονομάζεται έτσι όχι μόνο η κομματική οργάνωση, αλλά ολόκληρη η περιοχή. Τότε, κάτω από τα μεγάλα προβλήματα της Ελλάδος, άρχισε να χτίζει τις αλυτρωτικές του βλέψεις και να «τάζει» στην ΕΣΣΔ ακόμη και έξοδο στο Αιγαίο που τόσο πολύ ονειρευόταν.

Άρχισαν να γράφονται βιβλία, να χτίζονται μύθοι και να διαστρεβλώνεται η ιστορική αλήθεια! Και μέχρι το 1990, ενώ στη Γιουγκοσλαβία έπαιζαν υψηλού επιπέδου σκάκι, η Ελληνική πολιτική σκηνή επιδιδόταν σε... τουρνουά τάβλι στις παραλίες των νησιών του Αιγαίου.

Αρχικά, οι ΗΠΑ είχαν αντιμετωπίσει εχθρικά όλη αυτή τη διαδικασία. Μάλιστα, αμέσως μετά την επίσημη ανακήρυξη του Τίτο και συγκεκριμένα τον Δεκέμβριο του 1944, ένα τηλεγράφημα του State Department διέτασσε τις αμερικανικές Αρχές να προσέχουν. Είχε την υπογραφή του τότε αμερικανού Υπουργού Εξωτερικών, Εdward Stettinius, και μεταξύ άλλων έγραφε: «Η αμερικανική Κυβέρνηση θεωρεί ότι αναφορές του τύπου μακεδονικό “έθνος”, μακεδονική “Μητέρα Πατρίδα” ή μακεδονική “εθνική συνείδηση” αποτελούν αδικαιολόγητη δημαγωγία­ που δεν αντικατοπτρίζει καμία πολιτική πραγματικότητα και βλέπει σε αυτές την αναγέννηση ενός πιθανού μανδύα που θα υποκρύπτει επιθετικές βλέψεις εναντίον της Ελλάδας».
H αφετηρία του... βίαιου ξυπνήματος για την Ελληνική­ πολιτική σκηνή ήρθε τον Νοέμβριο του 1990, όταν προέκυψε στα Σκόπια η πρώτη πολυκομματική Βουλή και μάλιστα από εκλογές. Κάτι που στα Σκόπια είχε να συμ­βεί από το 1938. Τον Ιανουάριο του 1991 εκλέγεται­ ο πρώτος πρόεδρος των Σκοπίων, Κίρο Γκλιγκόροφ, και τρεις μήνες αργότερα, στις 15 Απριλίου 1991, ψηφίζουν Σύνταγμα, στα άρθρα 68 και 74 του οποίου αναφέρεται ρητά ότι η «Δημοκρατία της Μακεδονίας μεριμνά για τα δικαιώματα του “Μακεδονικού” λαού στα γειτονικά κράτη».

Ποιος ήταν πίσω από αυτήν την υπόθεση φάνηκε ξεκάθαρα στις 16 Δεκεμβρίου του ’91, όταν στην τότε ΕΟΚ οι Γερμανοί εξαπολύουν τεράστιες πιέσεις προκειμένου να αναγνωριστούν η Σλοβενία, η Κροατία και τα Σκόπια­ ως ανεξάρτητες δημοκρατίες! Κι εκεί οι Γερμανοί καθοδήγησαν διπλωματικά την Κυβέρνηση των Σκοπίων, προκειμένου να τηρούν τους όρους αναγνώρισης που έθετε η ΕΟΚ. Δεμένοι πάνω στο άρμα των Γερμανών, οι Σκοπιανοί καταφέρνουν νίκες εναντίον της Ελλάδας, εντός της ΕΟΚ από το 1992. Η πρώτη ήταν τον Ιανουάριο του ’92 με την επιτροπή Μπανταντέρ που ουσιαστικά γνωμοδότησε υπέρ της αναγνώρισης της «Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας» και κατόπιν με τις κινήσεις του «πακέτου Πινέιρο»!

Οι «σφαλιάρες», όμως, συνεχίστηκαν κι εκτός ΕΟΚ, αφού τον Αύγουστο του ίδιου έτους ο ΥπΕξ της Ρωσίας­ αναγνωρίζει τα Σκόπια επίσημα με το όνομα «Μακεδονία»!

Λίγο με την υποστήριξη της Αγγλικής προεδρίας που εχθρευόταν τις γερμανικές κινήσεις και ήταν η πρώτη­ που προείδε τη χρήση του κρατιδίου ως μοχλό στα γερμανικά ενεργειακά συμφέροντα και λίγο με την υποστήριξη επιφανών Ομογενών, η Ελλάδα απέφυγε τον... άκρατο διεθνή διασυρμό με τη συμβιβαστική λύση της 7ης Απριλίου 1993, όταν με την υπ’ αριθ. 817 απόφαση­ του Συμβουλίου Ασφαλείας τα Σκόπια­ αναγνωρίζονται ως FYROM.

Από εκεί και πέρα οι αναγνωρίσεις άρχισαν να πέφτουν βροχή ακόμη και από παραδοσιακά σύμμαχες χώρες με την Ελλάδα.

Τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ γνωστά. Το εμπάργκο της κυβέρνησης Α. Παπανδρέου, η προσαγωγή της Ελλάδος σε Διεθνές Δικαστήριο κ.λπ.

Κάπου εκεί η αμερικανική κυβέρνηση αποφασίζει να ιδρύσει, μόλις 23 χιλιόμετρα έξω από την πρωτεύουσα των Σκοπίων, το δεύτερο μεγαλύτερο στρατόπεδο που διαθέτει εκτός ΗΠΑ. Ο λόγος για το Camp Bond Steel, που μετά το στρατόπεδο Αnaconda στο Ιράκ, είναι το μεγαλύτερό τους και αποτελεί ένα από τα ελάχιστα κτίσματα που είναι ορατά με γυμνό μάτι ακόμη κι έξω από τη στρατόσφαιρα.

Η σύμπραξη Γερμανών με Καταριανούς, Σαουδάραβες και Τούρκους, έβαλαν τους Αμερικανούς βαθιά μέσα στο παιχνίδι και τώρα ουσιαστικά τα Σκόπια αποτελούν το... χρυσόμαλλο δέρας για τους διεθνείς παίκτες των αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου.

Η Ελλάδα ξύπνησε πολύ αργά. Για την ακρίβεια δεν είμαι σε θέση να πω με βεβαιότητα αν ξύπνησε κιόλας ή αν συνεχίζει να κοιμάται παίζοντας ακόμη και σήμερα τάβλι στις παραλίες. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τους πολιτικούς και θεσμικούς παράγοντες.

Η αναγκαιότητα ύπαρξης ενός κράτους - μαϊμού, όπως αυτό των Σκοπίων, μέχρι το 1990 εξυπηρετούσε θα έλεγε κανείς τους ψυχροπολεμικούς σκοπούς της αντιπαλότητας Δύσης και κομμουνιστικών καθεστώτων. Από τότε και μετά, τα Σκόπια χρησιμοποιούνται ως περιοχή κλειδί, ως κομβικό σημείο, για τον έλεγχο των αγωγών φυσικού αερίου. Για άλλη μια φορά η Γερμανική διπλωματία χρησιμοποιεί τα Βαλκάνια για να πετύχει τους σκοπούς της. Δυστυχώς, ελάχιστοι στην Ελλάδα το αντιλαμβάνονται αυτό και αναζητούν ενόχους αλλού.

Ειδικά όταν φέτος, μέχρι και η εγγονή του Τίτο, Δρ Σβετλάνα Μπροζ, δήλωσε σε συνέντευξή της στην εφημερίδα «Καθημερινή» ότι «ο όρος Μακεδονία πλέον δεν λειτουργεί». Διότι με εξαίρεση τη Γερμανία και κάποιους φαντασμένους πολιτικούς στα Σκόπια, όλοι οι υπόλοιποι κατάλαβαν απόλυτα πόσο άδικο είχαν οι εμπνευστές της κατασκευής ενός ψευτοκρατιδίου που επιβουλεύεται την ιστορία, την κληρονομιά και το... φιλότιμο ενός λαού με χιλιάδες χρόνια παρουσίας στην περιοχή. Κι όλα δείχνουν ότι στην παρούσα φάση η Ελλάδα­ θα πάψει να έχει επιπλέον διπλωματικά χαρτιά. Και οι γνωστοί «ταραξίες» της Ευρώπης θα σπρώξουν τη χώρα μας σε επιλογές πολύ έξω από τα όρια της... διπλωματίας. Και ο νοών νοείτω...

---------------------------------------

* O κ. Γιώργος Αδαλής είναι οικονομολόγος με ειδικότητα στην Οικονομετρία, Μηχανικός Η/Υ και ίδρυσε το 1999 την πρώτη ηλεκτρονική εφημερίδα στην Ελλάδα (www.aegeantimes.gr)

 

ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ

Videos

  • 19th Hydra Meeting 2017 - 9
    • 19th Hydra Meeting 2017 - 9

    • Watch Video

  • 19th Hydra Meeting 2017 - 6
    • 19th Hydra Meeting 2017 - 6

    • Watch Video

  • 19th Hydra Meeting 2017 - 4
    • 19th Hydra Meeting 2017 - 4

    • Watch Video

  • 19th Hydra Meeting 2017 - 2
    • 19th Hydra Meeting 2017 - 2

    • Watch Video

Tα cookies μας βοηθούν να σας παρέχουμε καλύτερες υπηρεσίες. Χρησιμοποιώντας τις υπηρεσίες μας συμφωνείτε στη χρήση των cookies.
Ok